Parafia istnieje od przełomu XIII i XIV wieku. Kościół wybudowany został przez cystersów; tych samych, którzy wznosili katedrę w Oliwie.

Matarnia parafią cysterską była do wybuchu powstania listopadowego w 1831 roku. Po jego upadku zakon na naszych ziemiach podzielił losy innych zakonów i został skasowany przez ówczesne władze zaborcze. Wtedy też parafia przeszła pod jurysdykcję diecezji chełmińskiej. W granicach tej diecezji pozostała do 1993 roku, kiedy to po zmianach terytorialnych została włączona do diecezji gdańskiej.

Obecny patron, święty Walenty nie był od początku naszym patronem. Na przestrzeni wieków nasza parafia miała inne wezwania. Między innymi Bożego Ciała, Najświętszego Serca Pana Jezusa (do dziś wezwanie to patronuje naszej parafii). Nazwa miejscowości pochodzi najprawdopodobniej od Św. Maternusa, zakonnika cysterskiego czczonego w tym zakonie. Jego obraz zresztą znajduje się w górnej części ołtarza głównego.

W czasie potopu szwedzkiego kościół uległ znacznemu zniszczeniu. Pozostały w zasadzie mury i to też zniszczone. Obecny barokowo-rokokowy wystrój pochodzi właśnie z okresu po potopie. Kościół posiada od 2006 roku ogrzewanie geotermiczne. Jest ciepło.